Volgens Google Maps ligt de Onze-Lieve-Vrouw-ter-Rijke-Klarenkerk - zij het ietwat verscholen - op amper 190 meter van AB (het BRDCST-hoofdkwartier). De kerk werd in de 17de eeuw gebouwd in barokstijl naar een ontwerp van de gerenommeerde Mechelse bouwmeester Lucas Faydherbe, een leerling en vriend van Rubens. Het vormt van 4 tot en met 6 april 2025 opnieuw het decor voor een reeks intieme BRDCST-concerten.
Vorig jaar palmden we voor het eerst de kerk in. En met succes: het publiek wist de setting te smaken en de kerk eigende zich zowaar een eigen programmatorische klankkleur toe. Tekenen dit jaar present:
Vrijdag 4 april 2025
Lukas De Clerck - in 2023 nog indrukwekkend op BRDCST als Bloedneus & de Snuitkever - bijt de spits af. Hij heeft zich de afgelopen jaren verdiept in de geschiedenis en het bespelen van de aulos, een blaasinstrument uit de oud-Griekse en de oud-Egyptische muziek. Die zoektocht resulteerde in het album The Telescopic Aulos of Atlas, een eigentijdse benadering van postminimalisme, drone en hedendaagse folk. Het album verscheen zowaar op (BRDCST-favoriet) Ideologic Organ, het label van Sunn O)))-opperhoofd Stephen O’Malley.
Ava Rasti
Fan van Hildur Guðnadóttir of Jóhann Jóhannsson (A Winged Victory for the Sullen)? Dan is Ava Rasti beslist een aanrader! Deze Iraanse componiste en pianiste experimenteert eveneens op het grensvlak van ambient, modern klassiek en drone. Haar jongste album The River verscheen via het neoklassieke label 130701 (waarop ook Keeley Forsyth’s The Hollow het daglicht zag).
Áine O'Dwyer
In 1989 vernietigde een hevige brand het bijna 150 jaar oude orgel van de kerk. Het werd in 2011 gelukkig vervangen door een modern klassiek orgel van orgelbouwer Patrick Collon, een van de meest productieve Belgische orgelbouwers van de tweede helft van de 20ste eeuw. Afgelopen jaar mocht de Zweedse Ellen Arkbro het orgel bespelen, dit jaar is het de beurt aan de Ierse experimentele artieste Áine O'Dwyer. Geen toeval: op haar debuut ‘Music for Church Cleaners’ (2012) verwerkte ze improvisaties op kerkorgel met het geluid van de stofzuigers van de kuisploeg (!) van St Mark’s Church in Islington (Londen).
Zaterdag 5 april 2025
Kabas
Op zaterdag 5 april maken de Belgen het mooie weer in de Rijke Klarenkerk. Zo viert Kabas zijn 10-jarig bestaan op BRDCST met hun gloednieuw album Sun Dog dat baadt in transcendentale minimalistische improv.
Abel Ghekiere
Abel Ghekiere - zoon van wijlen beeldend kunstenaar Joris Ghekiere - eert op zijn kersverse album In de verte, dit uitzicht opnieuw de kunst van verstilde pracht. Voer voor fans van Alabaster DePlume!
Milan W.
Misschien wel dé Belgische plaat van 2024: Leave Another Day van Milan W., een debuut dat het bij Boomkat meteen schopte tot ‘Album of the Year’. HUMO schreef: “De beste Belgische plaat die niemand heeft gehoord. (…) Een schatkist vol kippenvelmomenten. (…) Zinderende, verstilde en daadwerkelijk indrukwekkende solodebuut.” En De Morgen: “Prachtplaat. Lee Hazlewood is nooit echt ver weg.”
Zondag 6 april 2025
Martyna Basta
Zondag kerkdag! BRDCST maakt er dan ook een heuse hoogmis van. Centraal staan twee uitzonderlijke Poolse artiesten. Martyna Basta werd door haar label Stroom (zie ook: Milan W.) in de markt gezet als “Hints of Caroline Polachek and Eartheater’s gothy pop surround the experimental core reminiscent of HTRK and Arca”. Met haar jongste releases oogstte ze de afgelopen jaren lof bij BBC 6, Pitchfork en Dazed die haar werk aanprees voor fans van Slowdive, Chris Watson en claire rousay.
Raphael Rogiński
De Poolse gitarist Raphael Rogiński zag zijn cult following dit jaar aangewakkerd door de reissue van zijn album Plays John Coltrane and Langston Hughes uit 2015. Maar wie denkt überhaupt Coltrane-klassiekers als Naima, Mr. PC of Countdown of Blue Train te herkennen, is eraan voor de moeite. Pitchfork: “It would take an Olympic leap of imagination” of “In some cases, even the tonal connection is as tenuous as spider’s silk”. Wat Rogiński’s interpretaties uiteraard des te unieker maakt. Naar aanleiding van de tiende verjaardag van dit album duikt Rogiński op zondag 6 april opnieuw op onnavolgbare wijze in Coltrane’s oeuvre. Nu reeds een BRDCST-hoogvlieger.
Meara O’Reilly
Het opmerkelijkste project op zondag wordt de uitvoering van Hockets for Two Voices van de in LA residerende componiste/instrumentenbouwer Meara O’Reilly. De titel refereert naar haar amper 10 minuten durende EP waarbij hockets (‘a musical technique that involves splitting a single melody into brief phrases and dividing each phrase between several voices or instruments’) centraal staat. David Longstreth (Dirty Projectors) omschreef het resultaat als “Bach and Blade Runner at the same time”. Sonic Youth’s Lee Ranaldo op zijn beurt: “It sends you, moves you, destroys you with beauty”. De uitvoering van Hockets for Two Voices tijdens BRDCST is in handen van de Chinese Mingjia Chen en Linnea Sablosky.
The Handover
Afsluiten in stijl doen we met het Egyptisch/Belgische The Handover. Dit veelgeprezen trio combineert op meesterlijke wijze de fijnzinnigheid van klassieke Arabische muziek met de rauwe expressiviteit van Egyptische plattelands- en Shaabimuziek, doorspekt met een flinke dosis psychedelische improvisatie, krautrockriffs en experimentele geluiden. In 2024 verscheen hun titelloos debuut op het Amerikaanse cultlabel Sublime Frequencies van Alan en Sir Richard Bishop.
