MASTRETTA dus, omdat de naam tenminste nog gemakkelijk uit te spreken en te onthouden is. Maar vooral: omdat hier muzikaal plezier én métier zo ongelofelijk vlotjes samengingen. Onder leiding van Nacho Mastretta kreeg je een waanzinnig gedirigeerd orkest over je heen, inclusief violen, cello's, sax, clarinet, percussie, gitaar, mandoline, bas, toetsen, accordeon… En dat alles ogenschijnlijk strak in het kostuum, maar live zo finaal geschift dooreen gemixt dat iedere fan van tango, Nino Rota en andere soundtracks, polka, symfo rock en swing jazz... Dat met andere woorden alle attente muziekfans hier aan hun trekken konden komen, en dat heel vaak binnen één en dezelfde compositie. Vivan Los Musicos, zo heet (terecht) zijn debuut dat nu, na 8 jaar, eindelijk een opvolger moet krijgen.
Niet tevreden met bovenstaande? Probeer dan zeker ook nog eens BASSEKOU KOUYATE & NGONI BA voor prima Malinese folkrock op basis van de ngoni (zeg maar een verre voorloper van de banjo) met stuwende ritmes en een sierlijk samenspel. DAVID WALTERS is een veel te banale, wat rare naam voor een mooie donkere jongen met Franse thuisbasis, maar zijn wat statische of theatrale reggae trio act was echt wel fris afgeleverd met voldoende milde, catchy hitjes. FATIMA SPAR en haar FREEDOM FRIES: afkomstig uit zeker 5 landen, sterk en vrouwelijk en een leuke cabareteske folkrock act. STOCKHOLM LISBOA PROJECT: de naam zegt alles en niets, maar dit viertal fado folkies werkt wel, ttz: hun muzikale kruisbestuiving tussen Zweden en Portugal klinkt inventief en lief en straf. DREW GONSALVES die les geeft over Scandal, Satire and Social Change in de geschiedenis van de calypso op Trinidad, oftewel over vuile woorden in plezante liedjes en dat met een leraar die zichzelf aardig begeleid op een tres gitaartje.
Vermeldenswaard maar moeten nog veel boterhammen (of exotische varianten) eten en hun act wat opvijzen, aftunen, bijsturen? LES AMAZONES DE GUINEE: aangrijpend verhaal, af en toe funky en een must voor wie met Nieuwjaar graag wat vals zingt. SPEED CARAVAN: pure 'attitude electro worldbeat meets exotic instruments'. LA 33: altijd goed voor een Colombiaans bal, zo'n big band, altijd Carnaval. ASTILLERO: vaardige tango met een ambetante zanger. A FILETTA uit Corsica met hun geaffecteerde samenzang. LIU FANG uit China met haar tintelende, intimistischer 'pipa' alias Chinese luit. RAMIRO MUSOTTO & ORCHESTRA SUDAKA uit Argentinië en Brazilië en gedreven door dat wonderbare berimbau geluid. SALAMAT SADIKOVE: ontroerende solo act met vaste stem en folky komuz (ook nu weer een soort driesnarige fretloze luit.) TUMI AND THE VOLUME van rond Johannesburg en heel even funky leutig maar niet genoeg euh volume. DORANTES tenslotte nog voor al bij al zeer degelijke Andalusische flamencoklanken.
Voorlopig liever niet meer? De dames ANDREIA DIAS, SUZANNE OWIYO, BAKO DAGNON, SOFIA JANNOK, maar ook de gelikte Galliciër XOSE MANUEL BUDINO en zijn overspannen doedelzak.
En jammer genoeg, misschien wel onterecht, moeten missen: de volwassen fado van de heer CAMANE, de woestijntrip van de BEDOUIN JERRY CAN BAND, de Italiaanse pionier ENZO AVITABILE & I BOTTARI en de Spaanse kaskraker PERET.
Zo, we zijn helemaal van onder beland en u bent weer op de hoogte? Of toch nog een woordje van DAVID BYRNE, in de officiële Womexgids: 'What is called the music business today is not the business of producing music. At some point it became the business of selling cd's in plastic cases, and that business will soon be over. But that's not bad news for music…What do we need music to do? How do we visit the land in our head and the place in our heart that music takes us to?' Wijze woorden van een man die we koesteren, niet voor niets een Talking Head die weet waar de mooiste muziek zich afspeelt: hartig in je hoofd!
En yep, de Ijslandse OLOF ARNALDS kreeg ook hier weer de massa mee, al was dat dan met een nogal klassiek, internationaal altijd raak lalalalalaaaaaa meezing refrein. Hasta la tralalalaaaaa.
