Bedroom Community: een visionair label om te koesteren.
De hotspot waar we elke namiddag vertoeven is de kleine gezellige bar Kaffibarinn. Daar houdt het Ijslandse label Bedroom Community - reeds eerder twee maal te gast te AB - maandelijks een labelavond. Speciaal voor Iceland Airwaves huisvest het hier drie dagen na elkaar. Met amper 5 releases op hun conto heeft het label reeds een flinke wereldwijde reputatie opgebouwd. Troubadour Sam Amidon, elektronicaman Ben Frost alsook labeleigenaar/producer Valgeir Sigurđsson (cfr. CocoRosie, Bonnie ‘Prince’ Billy, Björk,...) en de klassiek geschoolde pianist Nico Muhly maken de kern uit van het label. Deze laatste haakte echter op het laatste ogenblik af. Muhly had net een big score voor een Hollywood film in de wacht gesleept. Door zijn samenwerkingen met o.a. Antony en Philip Glass bleef hij duidelijk niet onopgemerkt door de filmindustrie.
Ben Frost houdt het slechts één nummer uit wegens een snoeiharde kater van de dag ervoor. Toen speelde hij een indringende set. Of hoe elektronica als poëzie klinken kan. Straf trouwens dat BBC 1 en dubstep-dj Mary Anne Hobbs zelfs een track op haar jongste dubstepcompilatie van Ben Frost heeft gezet. Nieuwkomer op het label wordt waarschijnlijk Matthew Collings die straffe elektronica met drums en gitaar wonderwel met elkaar combineert. We zagen hem afgelopen weekend drie maal live en geloven sterk in de man zijn kunnen. Iemand om te volgen! Imponeren ook: de Zweedse Ane Brun die een mooie akoestische set (met Alphaville’s ‘Big In Japan’ als hoogtepunt) speelt alsook violist Owen Pallet ofte: Final Fantasy, de man die eerder al samen werkte met Arcade Fire. For A Minor Reflection bewijst voor de tweede maal hun kunnen en tot slot was er nog de unieke samenwerking tussen de Sigur Rós strijkers Amiina (als trio ditmaal) en elektronicaman Kippi Kaninus. Zoals steeds: live veel straffer dan op plaat.
Stoom aflaten in de Blue Lagoon
Vervelen doe je je in Reykjavik nooit. Zo huurde Iceland Airwaves ook dit jaar de befaamde Blue Lagoon af. Tourist spot nummer één maar zeker en vast geen tourist trap. Voor de gelegenheid plaatst Iceland Airwaves een dj tussende badende partygangers. Dj Margeir zette een set neer Kruder & Dorfmeister waardig. [Hoe zou het trouwens met deze laatsten zijn?] Officieel heet dit de hangover party. In wezen drinkt iedereen zich hier lazerus in het 38 graden warme natuurbad met zwarte lavagrond onder de voeten. Denk even aan de persfoto’s die Björk en ook onze eigenste Hugleikur Dagsson wiens vertaalde boeken ‘Avoid This’ en ‘Is this supposed to be funny?’ ook bij ons te koop zijn. Bijtende gitzwarte cartoons maar heel straf. Als bij toeval stelt de man nieuw werk tentoon in een gallerij tegenover mijn hotel.
Een blog over Ijsland en de naam Björk is nog maar één maal gevallen. Bij deze dan... In Reykjavik wordt veel gesproken over een artikel dat Björk onder vorm van een open letter in The Grapavine liet opnemen onder de titel “Sexism and sloppy journalism” en dat naar aanleiding van het feit dat Valgeir Sigurđsson al zeven jaar fout wordt geciteerd als producer van ‘Vespertine’ uit ‘01, terwijl hij eerder recording engineer was. En journalisten moeten dat verschil maar kunnen onderscheiden dixit Björk. Tja...
Tot slot: yep, deze elfendame werd meermaals gespot afgelopen weekend te Reykjavik. Helaas niet door uw man ter plaatse... Dan toch volgend jaar maar opnieuw mijn geluk gaan wagen?
