Vrooaaaarrrrrr, en toek toek toek daar kwam Wim Opbrouck op zijn dikke motocyclette de backstage binnengereden (hij reed nog net niet het podium op, ja dat ware pas ne stuuut geweest zaan.) Maar die gast kan inderdaad rijden en rijmen en spelen en animeren (niet alles op tv is getrukeerd hoor). Wat een lolbroeken zeg, die Dolfijntjes met die Wim Willaert en die Wim Opbrouck: echte entertainers en dus een bedreigde diersoort. Allez allemaal samen: liever éne Dolfijn dan een stom ton tonijn, iedereen kan't beamen, zowel groot als klein: zalige

zever zo zonder vieze smaak, maar met een smile van hier tot ginder aan iedere kieuw en kaak, schuddebuikend van het lachen en schubbeschuddend bij de meer uche uche dansbare passages... Ja sus, excuseer als dat hier txtueel nogal fishueel wordt. Het was werkelijk leuk en geraffineerd en precies nogal Westvlaams. En ook immens interessant: hun manager heet Geert Decock en mijn dichte mémé heette Hélène Willaert. Maar u kent mij natuurlijk als Eek, natuurfenomeen en mascotte van dé Boterhammen en aldus uw blogeur van dienst.

En heeft dit beestje hier met een gezond libido dat wel goed gehoord: 't zaad van ne maat kan geen kwaad, was dat één van de liedjesteksten? Daar begeven ze zich toch wel op glibberig terrein, zêg. En ook wel erectief sterk: ze kregen de massa euh massaal recht en aan het dansen en dat is inderdaad even de verlegenheid gevloerd. Topf! We buitelen eerbiedig!

Maar dat logo van die mannen: wat is dat? Een patat met chips-oren? Ge moet er maar op komen, zo illustreren hoe je schippert tussen je

polderafkomst en een verfijnde, cultureel rijke toekomst (dat is tv kijken met een zak chips toch, niet?) Maar we wijken af. De Dolfijntjes waren inderdaad met XXL deze keer en dan herken je zelfs de Klarabaas als blazer. Of ook aangenaam om Piet Jorens nog eens aan de percussie bezig te horen (tot en met een jong Jorenske dat achter Pietje van jetje stond te geven - in vaktermen heet dit dan al rap nep playback maar we zijn weer zeer mild, en het kinneke mocht blijven). Trouwens vandaag verder niet zoveel bekende kindjes gezien vanachter bij de vips. Pascal Smet was er wel. En ook ex-minister Weckx met plezier herkend. En François Beuckelaers, maar dat is een acteur.

En zijn we Olla Vogala vergeten? Bijlange niet: dat was prachtig en evenwichtig en zwierig en alle mogelijke folky nuances belichtend en voor veel mensen zal dit een mooie intro geweest zijn tot dit rijke muzikale universum en altijd welkom zo'n groepsbuiging met Soetkin diep voorover. Ja deze Eek zat weer vanachter wanneer nodig.

Maar zeg, was u er ook bij? Veel volk vanmiddag, niewaar? En hoe snel die Boterhammen wel op waren! Boterhammers en Boterhamsters en Botergamins en gaminekes? Zouden dat daar niet eerder Boterhamsteraars kunnen zijn?

En is dat niet schandalig? Ook gezien op TV Brussel van de week? Dat prachtige verslag over de Boterhammen met die deftige meneer van de AB die het heeft over Nederlandstalig en gezellig samenzijn en dan sluiten ze af met een heerlijk gekleurd kindje met zijn vingertjes in de oren. Dat kan tellen qua statement. En zo mogelijk nog erger: wat krijgt dat zelfde kindje backstage van Soetkin - Olla Vogala Maar Ook Ishtar - Baptist? Jawel: een live a capella streepje O Julissi Na Jaliniiiii. En dat terwijl zoveel publiek hier diep van binnen om zat te schreeuwen, ja toch!?

Maar ons gaat eindigen met een lekkere noot: de Zuid Afrikaanse televisie was hier voor een verslag. Nu zijn we daar ook bekend als Toebroodjes In Het Park. Baie blogse groeten.